بررسی آسیب پذیری اجتماعی گروههای اجتماعی در حوادث طبیعی با تاکید بر زلزله های بم، ورزقان واهر

این پژوهش در دو بخش با هدف بررسی آسیب پذیری ناشی از زلزله بر حسب جنس و سن در میان گروههای اجتماعی شهرستان بم و شناخت انواع آسیب های اجتماعی زنان، کودکان، سالمندان و امدادگران در زلزله بم ،اهر و ورزقان تدوین شده است. روش تحقیق این پژوهش در بخش اول اسنادی و در بخش دوم توصیفی است. جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی زنان، کودکان، امدادگران وسالمندان شهرستان های ورزقان و اهر می باشند که زلزله هایی با خسارات مالی و جانی را تجربه کرده اند. در بخش اول محقق به منظورجمع آوری اطلاعات فوت شدگان و رویدادهای مرگ و میر، از اسناد و مدارک ثبت احوال ودفاتر سرشماری سال 1375 و 1385 استفاده نموده است و در بخش دوم محقق با تشکیل 5 گروه کانونی به تعیین مقوله ها و انواع آسیب های اجتماعی پرداخته و سپس به منظور بررسی صحت و تعمیم پذیری مطالب، انواع آسیب های اجتماعی در دو گروه افراد حاضر در زلزله و افرادی که زلزله را تجربه نکرده اند مورد مقایسه قرار گرفته اند. نتایج پژوهش نشان داد که زنان، سالمندان، کودکان و امدادگران از جمله گروههای اجتماعی می باشند که میزان صدمات و آسیبهای وارده برآنها بیشتر از سایرین می باشد زنان علاوه بر بالا بودن میزان مرگ و میرشان، قربانی آسیب های اجتماعی همچون عدم امنیت اجتماعی، بی اعتمادی نسبت به اجتماع و بیگانگی اجتماعی می شوند. بزهکاری، ناهنجاری اجتماعی، انحراف اجتماعی و پایین آمدن میزان خودکارآمدی آسیب هایی هستند که کودکان را گرفتار می سازند. سالمندان دیگر گروه اجتماعی آسیب پذیر، از نا سازگاری اجتماعی، عدم پذیرش و عدم حمایت اجتماعی بعداز حوادث طبیعی رنج خواهند برد و در پایان گروههای کمک رسان و امداد گران با تجربه فرسودگی شغلی، ناهنجاری اجتماعی وانزوای اجتماعی از حوادث طبیعی لطمه می بینند.